Home

De 22e april 2009 komen we om 9.00 uur met de trein aan in Willisau, wat we als ons uitgangspunt gebombardeerd hebben.
Bij het station is een "rent a bike"van de firma Flyer. Daar zijn elektrische fietsen in verschillende maten te huur. We zijn niet de enigen die er vandaag op uit trekken. Deze zomer zijn, vooral in de weekenden, bijna alle elektrische fietsen al besproken, maar nu zijn er nog voldoende. Voor de zekerheid had ik er gisterenavond 2 besproken en dus kunnen we na enige uitleg op weg. Huurprijs: Fr.45,00 = €30.00

Omdat wij al om 7.00 uur van huis zijn gegaan, genieten we in het zonnetje eerst van een kop koffie. Het uitzicht op het mooie centrum van Willisau met huizen uit de 17e eeuw maakt dat we even langer blijven zitten.
Over goed aangegeven fietspaden fietsen we tussen akkers en weiden in westelijke richting. We volgen de rechthoekige blauwe borden, waarmee de Herzroute is aangeduidt. Bij Zell moeten we oversteken om het fietspad naar Gondiswill te blijven volgen. Hier beginnen de eerste klimpartijen. De mate van inspanning is op een elektrische fiets te regelen door instelling van de accu , die een ondersteuning is bij het trappen. ( 3 standen: matige, harde en stormachtige tegenwind) Als je op tijd de juiste stand van de accu instelt, kom je zonder veel inspanning boven.

Via Fisbach, Auswil en Wyssbach komen we na 25 km. in Madiswil.
Hoewel we pas 20% van de accu hebben verbruikt, wisselen we bij Landgasthof Bären gratis onze accu om, daar de volgende gelegenheid hiertoe over 25 km is. We weten niet hoe heuvelig het landschap is, en hoeveel gebruiken we dan van de accu, zekerheid boven alles.
Tot nu toe hebben we mooi geasfalteerde fietspaden bereden, maar nu bereiken we het eerste stuk met steengruis verharde weg. Met zulke sterke banden hoeven we niet bang te zijn een lekke band te krijgen.
In Ryschberg, een klein gehucht met 5 boerderijen en een dorpsplein met een fontein stoppen we voor de lunch. Een boerin die om een praatje verlegen is, komt op ons toe en vertelt dat het gehucht sinds de intrede van de elektrische fiets niet meer zo afgezonderd is. De laatste tijd komen er veel fietsers voorbij, zelfs hele groepen. Voor haar is het een aangename afwisseling.

Het is heerlijk om in deze tijd van het jaar onderweg te zijn. De bladeren van de bomen zijn teer en deels nog in knop, de velden worden bewerkt. We zien verschillende aardappelplantmachines, volautomatisch en halfautomaten. (Daarop zitten 4 mensen aan het einde van de machine en die laten de aardappels in de aarde vallen)

Nu hebben we precies door met welke ondersteuning we welke stijging kunnen nemen.
Het is anders dan met een brommer die je inschakelt, de accu van deze fietsen werkt pas als je trapt.Trap je niet dan werkt de accu ook niet, sta je dus stil.

In Affoltern is de volgende pause. Ook hier zouden we de accu's kunnen omwisselen, maar aangezien we dit laatste stuk slechts 40% van de energie hebben verbruikt, doen we het niet.
Achteraf gezien hadden we het hele eind met 1 accu kunnen doen.
Een accu kan ca. 600 x opgeladen worden en een keer opladen kost nog niet eens €0,05.
Ook half-lege accu's kunnen opgeladen worden, want de accu heeft niet het memory effect van gewone oplaadbare batterijen. De reikwijdte van een opgeladen accu varieert van 50 tot 90 kilometer afhankelijk van de tegenwind of het hoogteverschil..
Op het ogenblik weegt een accu zo'n 2,3 kilo en ze zijn vrij duur, maar wat in ontwikkeling is, wordt steeds verbeterd en door de jaren heen zal het gewicht gereduceerd worden en ook de prijs zal zakken.

Affoltern heeft een kaasmakerij waar je om 10.00 uur en 16.00 uur een kijkje achter de schermen kunt nemen.
Hoewel het hier erg mooi is, willen we geen 2 uur wachten. We pauzeren op een terrasje en genieten van het uitzicht.
Tussen Affoltern en Lützelflüh liggen alleen nog geasfalteerde wegen, we komen niet één auto tegen. Het gaat heerlijk bergafwaarts, van 800 naar 580 m. maar het laatste stuk naar het station is druk, de weg is smal en er zijn geen fietspaden. Oppassen dus.

Home