Mei 2007

Home

Van Athene naar Zürich

U kunt scrollen of op de vlag clicken

Inleiding.
Deze fietstour die duurde van 25-04-07 tot 24-05-07 was één van de mooiste, maar tegelijk ook één van de meest inspannende die ik ooit gemaakt heb. Inspannend, omdat Griekenland en Kroatië en ook veel eilanden erg bergachtig zijn. De hoogtemeter van mijn fietscomputer heeft de bestegen hoogten bij elkaar opgeteld en komt aan een totaal van meer dan 18000m. dat is twee maal de Mount Everest, niet vanaf de voet, maar vanaf de zeespiegel. Maar juist omdat het zo bergachtig is, is het ook erg aantrekkelijk, elke bocht is spannend en biedt een nieuw uitzicht.

Dat deze tocht een mooie herinnering blijft, komt vooral door het weer. Ik had weer erg veel geluk. In Griekenland had ik enige dagen wisselende bewolking (ik vond dit natuulijke zonnescherm juist helemaal niet erg) en ik heb één ochtendje mijn regenkleding aangehad, 4 uur regen zonder noemenswaardige wind, dat was van Pula naar Porec (Istrië).

Griekenland und Apulie (Zuid-Italie)

Maandag 23.04.07 van het vliegveld Venizelos in Athene naar de Jeugdherberg in het centrum van de stad 39.08 Km.

Het is altijd weer spannend of je spullen, maar vooral je fiets, na 2 uur vliegen onbeschadigd aankomen. Dat is gelukkig zo! En in 3 kwartier heb mijn fiets rijklaar. De tassen (zonder stuurtas) wogen bij het inchecken in Zürich 21,4 kg. Zoals de meeste vliegvelden ligt ook het vliegveld van Athene ver van de stad.

De eerste kilometers die ik in Griekenland rijd, liggen op de pechstrook van de snelweg. Dat is de enige mogelijkheid om het vliegveld achter me te laten. Er is nog wel een andere weg, maar die is niet aangegeven, niet officieel. Hij wordt alleen gebruikt door personeel van het vliegveld. Een jonge Duitse vrouw, die hier al een paar jaar woont, vertelt me dat.

Om 18.00 uur kom ik in de vooraf gereserveerde jeugdherberg "Aphrodite" aan. Genoeg tijd om even te douchen, te eten en door de stad te banjeren.

Dinsdag 24.04.07 Sightseeingday in Athene

Deze ochtend heb ik een afspraak. Om 9.00 uur word ik opgehaald voor een 4 tot 5 uur durende "sight-seeing-walking-tour" rond de Aklopolis. Er gaan ook twee Canadese dames mee. We komen langs de regeringsgebouwen waar juist de wisseling van de wacht is. En zo lopen we met z'n vieren (incl. gids) verder om de bezienswaardigheden te bekijken.
1. Temple of Olympius Zeus
2. Roman Agora/ Market of Caesar and Augustus
3. Bezienswaardigheden rond de Akropolis
4. de Akropolis zelf
Als ik dat allemaal tot me door heb laten dringen, ga ik met de metro terug naar de jeugd-herberg om een dutje te doen, zo'n rondleiding is inspannender dan fietsen.

Woensdag, 25-04-07 Athene - Korinthe 94.6 km. totaal 133.68 km.

Vanuit de jeugdherberg rijd ik eerst naar de haven van Piraeus. Ik kijk naar de hectische drukte en de vele schepen. 10 km. verder ligt nog een kleinere haven met een veerpont-verbinding naar het eiland Salamis.

Ik heb besloten deze weg te nemen om de drukte ten noorden van Athene te vermijden. Ik steek het eiland over en kom vandaar uit weer met de pont naar het vaste land. Het is nu niet ver meer naar het Kanaal van "Isthmia" zoals het Kanaal van Korinthe (6,3 km. lang en 21 m. diep) door de Grieken genoemd wordt. Het verbindt de Golf van Korinthe met Saronische Golf, dus met de Middellandse Zee. Een imposant stukje werk, dat werd gebouwd van 1881 tot 1893. De steile wanden die op sommige plekken wel 84 m. hoog zijn, geven een adembenemende indruk.

Ten westen van Korinthe ligt de camping, waar ik een poosje uitrust voordat ik de verbruikte calorieën weer aan ga vullen.

Donderdag, 26-04-07 Korinthe - Lambiri 104.22 km. totaal 237.9 km.

Ik rijd langs de Golf van Korinthe in westelijke richting. Links van me zie ik de bergen en rechts het water. Een aanwakkerende wind in de rug, het landschap tamelijk vlak, een bewolkte hemel, en een temperatuur van 19° maken van deze etappe een plezierig tochtje.

Het restaurant van de camping voor de komende nacht is echter nog niet op vakantiegangers ingesteld, en ik heb nog geen inkopen gedaan voor het ontbijt en ook niet voor het avondeten, dus moet ik weer 5 km. terug. Dat is bij zo'n straffe wind geen pretje. Gelukkig zegt de vrouw bij de "receptie" dat haar man om 18.00 uur naar de stad gaat en dat ik dan wel kan meerijden. Ik neem het aanbod graag aan.

Vrijdag, 27-04-07 Lambiri - Neochori 83.03 km. totaal 318.93 km.

Vandaag sta ik vroeg op, want de volgende camping is in Mitikas, 160 km. verder. Tot aan de brug van Rio heb ik 20 km. met dezelfde sterke wind in de rug als gisteren, maar op de brug is deze wind best gevaarlijk. De wind rukt vanaf de zijkant aan mijn stuur en ik heb moeite om hem recht te houden.

Via Mesologi en Etoliko (deze dorpjes liggen op een eiland, dat door twee bruggen met het vaste land verbonden is) kom ik om 12.00 uur in Neochori aan. Ik ben halverwege van de etappe voor vandaag. In een bakkerij koop ik een paar lekkere vlaaien, één met groente en één zoete als toetje. Ik ga op een muurtje naast de bakkerij zitten om ze op te eten, want een terrasje is er niet. Dan komt de dochter naar buiten en nodigt mij uit binnen te komen. Er wordt een stoel van achter de toonbank vandaan gehaald en onder het eten maak ik een praatje met haar. Ze spreekt goed Engels. Als ik afscheid van hen wil nemen om verder te fietsen, vertelt de dochter dat er boven de bakkerij een 3-kamer woning vrij is. Als ik wil, kan ik daar overnachten. Komt dat even goed uit!

Zo komt het dat ik 's middags op de markt (met veel gezellige terrasjes) door een Griek naar mijn leeftijd wordt gevraagd. Als ik hem vertel dat ik 67 ben, zegt hij lachend dat we van hetzelfde bouwjaar zijn en nodigt mij uit voor een Griekse koffie.

We gaan op een van de terrasjes aan een tafeltje zitten en ik laat hem de 5 griekse letters zien die ik geleerd heb. (ik vond ze op de computer). Hij is enthousiast en schrijft het hele griekse alfabet in mijn boekje. Om ze te leren (wat me snel lukt) heb ik hulp van de verkeersborden, die zijn zowel in griekse als in latijnse letters geschreven.

Zaterdag, 28-04-07 Neochori - Mitikas 73.26 km. totaal 392.19 km.

De volgende morgen vroeg ga ik naar de bakkerij. De bakker zelf is daar samen met zijn zoon. Ik heb de indruk dat de bakker een beetje beledigd is, als ik wil betalen en mijn euro's worden niet geaccepteerd. In plaats daarvan geeft hij mij nog een brood en twee van die lekkere vlaaien mee voor onderweg. Ik ben sprakeloos. Wat een gastvrijheid. Ik besluit hen een brief te schrijven als ik weer thuis ben, de dochter kan die wel vertalen.

Zowel vóór als nà Astakos moet ik een klim maken van ca. 170 m. Het vissersdorpje ligt heel idyllisch in een inham. Verderop in het water zie ik enkele verankerde viskweekvijvers.

Om 14.00 uur staat mijn tent al in Mitikas, en ik ga de stad in en bestel een "kaffee frappee". Dat is een koffie met opgeklopte melk en suiker met ijsklontjes. Deze heerlijk verfrissende drank heb ik gisteren voor het eerst gedronken. Ik zit hier op een terras en geniet ervan. Maar hiertegenover is een winkel en iedereen die hier inkopen komt doen, laat zijn motor aan staan, hoe lang het ook duurt. Zelfs de politie maakt geen eind aan deze idiote gewoonte en laat hem zelf ook lopen. Dat kan ik niet zo waarderen.

Zondag, 29-04-07 Mitikas - Parga 118.86 km. totaal 511.05 km.

Tot Paleros loopt de weg langs de zee. Steeds afwisselend een stukje omhoog dan weer omlaag. Aan twee kanten van de weg lopen schapen te grazen, af en toe bewaakt door honden, die niet alleen blaffen naar de schapen, maar ook mij blaffend achterna lopen. Tot nu toe ben ik steeds nog een beetje sneller, maar als het erop aan komt, heb ik in mijn stuurtas een busje traangas en ik zal niet terugdeinzen het tegen deze bijtgrage diertjes gebruiken: ik bevind me tenslotte op de openbare weg. De weg zelf is het einde, zulke mooie baaien om te zwemmen en acher elke bocht weer een ander panorama.

Van Aktio tot Preveza gaat het verkeer door een (onderwater-) tunnel, waar auto's tol moeten betalen en waar het ten strengste verboden is voor fietsers. Via internet ben ik erachter gekomen dat er voor ons, fietsers, een gratis pendeldienst is, en na 7 minuten wachten komt er inderdaad een vrachtwagen, waar mijn fiets opgeladen wordt. Ik kan voorin plaats nemen. Het andere eind van de tunnel is al snel in zicht.

Maandag, 30-04-07 Parga - Kerkyra 110.42 km. totaal 621.47 km.

Van de camping tot de hoofdweg (12 km.) is het hoogteverschil 200 m. Ik kom nu op een moerassige hoogvlakte. De vogels zingen uit volle borst en de kikkers kwaken dat het een lieve lust is. Op deze weg kom ik een paar gepensioneerde voormalige Duitse gastarbeiders tegen. Dat ze in Duitsland waren, is aan de fietsen, waarop ze onderweg zijn, te zien. Ze zijn er trots op dat ze zich zo goed verstaanbaar kunnen maken. Ze komen uit het volgende dorp en maken een klein ritje. Ze zijn verbaasd over de uitrusting op mijn fiets, de stuurtas en de tassen achterop met dáárop nog een slaapzak.

In Plataria laat één van hen mij zijn schitterend mooie huis zien, dat beslist voor het grootste deel met DM betaald is.
Op een terasje rust ik uit met het inmiddels bekende glas "Kaffee Frappe" en word zowaar in de Duitse taal bediend. In Igumenitsa is Griekenland eigenlijk afgelopen, want ik neem de volgende pont naar het eiland Korfu. Dat is erg toeristisch en alles staat in het Engels aangeschreven. Een pub naast een souvenierswinkel, scooters te huur, enz.

Als ik in Kerkyra kom, hoor ik dat de eerstvolgende pont naar Brindisi morgenavond pas vertrekt.

Dinsdag, 01-05-07 Camping Dionysus - haven van Kerkyra 10 km. Totaal 631.47 km.

Camping Dionysus (iets buiten Kerkyra) is heel goed, daarom slaap ik vandaag uit en daarna doe ik mijn was.

's Middags rijd ik naar stad. Jammer genoeg zijn de meeste winkels gesloten, zelfs het internetcafe is dicht, maar het is tenslotte 1 mei.

Als ik op de pont sta te wachten (23.00h), komt er een grote groep Italiaanse motorrijders. Er wordt een radio aangezet en het feest kan beginnen. Er wordt gedanst en gezongen en de Italiaanse levenslust komt hier echt tot zijn recht. Het dansen en zingen houdt pas op als we de boot op gaan. Bye bye Greece!

Apulien (Süd-Italien)

Woensdag, 02-05-07 Brindisi - Alberobello 80.03 km. totaal 711.5 km. Hoogte 656 m. totaal vanaf Athene 4019 m.

De pont is aangemeerd en om 9.00 uur kan ik de boot verlaten. Ik heb twee redenen om de stad in te gaan;
1. ik wil de stad bekijken
2. ik heb trek in een koffie met wat lekkers
Er is ook een reden waarom ik via Apulië naar Kroatië rijd. Dat zijn de "trullo's".
Ik heb er al veel over gehoord en wil het nu met eigen ogen zien. Ik rijd via San Vito tot Ostuni op een bijna rechte weg. Dan begint het dal van "Olio" Een schitterend dal met links en rechts vestigingsplaatsen van "Trullis". De naam "Il Trullo" komt van het Griekse tholos en betekent een rond gebouw met een koepelvormige dak.

Een trullo is een prehistorisch schuurtype, bestaande uit een ronde ruimte omsloten door veldkeien en bedekt met een kegelvormig schijngewelf.
Een trullo wordt gemaakt van kalksteen uit de omgeving en zonder mortel opgebouwd. De oudste trullo's (1400) zijn karaktristiek door hun konische bouw, vanaf de bodem tot aan de punt van het dak.
De latere trullo's (1600) zijn anders. De fundering en de muren zijn vierkant en het ronde dak wordt met een dekoratieve "first" versierd. De hoofdstad van dit dal is Alberobello. De stad bestaat voor een groot gedeelte uit "trullo's" die tegenwoordig echter wel met cement worden gemaakt. Er zijn tegenwoordig nog zo'n 1000 trullo"s.
Alberobello is in 1996 op de UNESCO lijst van cultuurerfgoed geplaatst.

Donderdag, 03-05-07, Alberobello - Bari 60.31 km. totaal 771.81 km.
Hoogte 151 m. totaal 4170m
Vanuit Alberobello neem ik de route over land via Putignano en Turi naar Torre a Mare. De buitenwegen zijn goed berijdbaar maar in de dorpjes is het een catastrofe, ik moet goed oppassen dat ik de gaten in de weg op tijd zie.

In Bari kom ik te weten dat de pont naar Dubrovnik pas overmorgen gaat. Dat betekent een rustpauze van twee dagen in Bari. Bij de plaatselijke VVV ga ik op zoek naar een kamer voor twee nachten.

Vrijdag. 04-05-07, Bari

Gelukkig is Bari's oude binnestad best mooi en het bekijken waard, maar voor twéé dagen is er niet genoeg, dus maak ik morgen toch nog maar een fietstochtje in de buurt. Een folder biedt uitkomst.

Zaterdag, 05-05-07, Kijkje in de buurt, tochtje naar St. Spirito 20.14 km. totaal 791.95 km.
Hoogte 163 m. totaal 4333m.
Het weer is uitstekend, dus wegwezen maar. Ik word niet teleurgesteld! Een heel mooie haven met kleine veelkleurige vissersboten.

Verder fietsen doe ik niet, ik keer terug naar Bari, waar ik vier Sloveense rondefietsers tref. Het is hun laatste dag van een tocht door Zuid-Italië. Zij vertrekken vanavond nog met de trein. Ook zij hebben al veel rondgefietst op deze aardbol. Daarom hebben we veel gemeen en veel gesprekstof.

Die avond nemen we laat afscheid van elkaar, zij vertrekken naar het station en ik ga op weg naar de haven.

Kroatien und Slovenien

Zondag, 06-05-07, Dubrovnik - Orebic 121.37 km. totaal 913.32 km
Hoogte 1580 m. totaal 5913m.
De pont vaart al even na 6.00 uur de haven van Dubrovnic binnen. Het moet een behoorlijke vestingstad geweest zijn in de Middeleeuwen, ik heb vanaf de pont een mooie gezicht op de dik-ommuurde stad. Als ik eenmaal aan land ben, merk ik goed dat het zondagmorgen is en nog vroeg, want ik ben bijna alleen in deze schitterende oude binnenstad.

Als om een uur of 10 de toeristen komen, ben ik weg en zet koers naar het noorden, langs de kust over het schiereiland Pelješac. Het is rotsachtig en het wordt steeds inspannender.

De kustweg loopt zo'n 200 à 300 m. boven de zeespiegel, zodat je een betoverend uitzicht hebt. Een paar keer kom ik voorbij een pijl met daarop een aanwijzing naar een camping. Alle campingplaatsen liggen natuurlijk direct aan zee, maar als je daar aankomt en hij blijkt dan gesloten te zijn, moet je weer een heel stuk omhoog. Als je dat zo'n paar keer acher elkaar overkomt, sta je op het punt uit je vel te springen. Kunnen ze boven aan de weg niet aangeven of de camping open, dan wel gesloten is.....? Met de auto is dat niet zo erg, maar op de fiets is het om woedend te worden, de hoogtemeter wordt vandaag met enkele metertjes voor niets gespekt.

Ben je dan weer boven op de straat, dan verandert de woede meteen weer in bewondering. Elke bocht die je neemt, is om naar-adem-te-happen, zo mooi. Soms is het alsof de rotsen loodrecht uit het water opstijgen, een andere keer zie je een schitterend mooie baai met helderblauw water om in te zwemmen. Ik ga niet meer naar beneden om te kijken of er een camping open is, maar rijd door naar de hoofdstad van dit eiland, Oberic, daar is de camping vast en zeker open.

Kort voor zonsondergang kom ik daar aan en voordat het helemaal donker is, kan ik mijn tent nog opzetten en douchen. Het is allemaal de moeite waard geweest, het is een 4-sterren-camping en alles ziet er picobello uit.

Maandag, 07-05-07 Oberic - Vela-Luka 60.05 km. totaal 973.37 km.
Hoogte 968 m. totaal 6881 m.
Deze dag zal niet zo inspannend zijn als gisteren. Ofschoon de totaal te klimmen hoogte vandaag zo'n 1000 m. zal zijn, is de afstand maar 60 km. en daar kan ik de hele dag over doen.

's Morgensvroeg word ik door mijn camping-buren uitgenodigd om met hen samen te ontbijten. Ik geniet van de koffie, maar vooral van ons gesprek. Zij hebben ook al veel fietstochten gemaakt. Als ik na dit gezellige ontbijt bij de receptie aankom om af te rekenen, staat me een verrassing te wachten; de beheerster zegt: "U had gisteren zo'n inspannende dag, de overnachting is voor U gratis". Is dat geen mooi gebaar?

De overtocht naar het volgende eiland, Korcula, is 2 km. en duurt maar een kwartiertje. Korcula's oude binnenstad is omgeven door een goed onderhouden stadsmuur. Een trap leidt je naar de toren, maar ook een ophaalbrug moet je nog over. Door smalle straatjes loop ik naar het geboorte-huis van Marco Polo. Het is nu een museum en ik kom veel te weten over de voormalige globetrotter. Je merkt overigens aan heel veel dingen dat de invloed van Italië heel groot is in Kroätië.

Als ik Korcula uitfiets, staat de zon als een koperen ploert aan de hemel. Ik smeer me elke dag goed in met zonnebrandcrème. Het gaat meteen 500 m. omhoog en als ik daar ben, is mijn kleding doorweekt. Ik trek schone kleren aan en rust een poosje uit; het is sowieso tijd om iets te eten. In een supermarkt haalde ik de nodige proviand.

Als ik in Vela-Luka aankom wacht me een ontgoocheling. De kleine pont neemt mijn fiets niet mee naar het volgende eiland, Hvar. Dit eiland wilde ik oversteken om zo naar het vaste land terug te komen. Maar er zit niets anders op: de enige mogelijkheid is nu om morgenochtend om 6.30 uur de pont naar Split te nemen.

De camping ligt aan de andere kant van de berg, dus moet ik morgen om 5.00 uur opstaan. Ik heb anderhalf uur nodig om mijn tent af te breken, in te pakken en naar de boot te komen. Ik heb het alarm op mijn horloge nog nooit moeten gebruiken, en mijn enige zorg is: doet dat ding het... en hoor ik hem wel???

De eignaar van de camping laat me een stuk grond zien met veel bomen. Als een boom door ouderdom sterft of omgehakt wordt, komen rondom de stronk de jonge scheuten te voorschijn. Zo komen de jonge bomen in een kring te staan. Dat is natuurlijk ook het geval bij olijven-, vijgen- en johannesbroodbomen. Van deze laatste neem ik een paar zaadjes mee, eens kijken wat ervan terecht komt als ik ze thuis plant. Zelf gebruikt hij de vruchten om thee te maken, of hij eet ze zo. Ook laat hij me zijn schildpaddenkroost zien. Ze zijn een jaar oud!

Dinsdag, 08-05-07 Vela-Luka via Split naar Trogir 42.63 km. totaal 1016 km.
Hoogte 287 m. totaal 7168 m.
Om 6.55 uur ben ik in de haven van Vela-Luka. De overtocht met de Jadrolinija duurt 3 uur. Ik moet voor mezelf 35 Kuna, en voor mijn fiets nog eens 37 Kuna betalen. (dat is omgerekend +/- € 11). De overtocht is overweldigend. In de opgaande zon zien de eilanden er schitterend uit, groot en klein in volle pracht en praal, en tegen de strak blauwe hemel tekent de kust zich af als een schilderij.

Na aankomst ga ik door het voetgangergebied met de smalle steegjes. Ontzettend veel mensen zijn er in de stad. Ik denk dat er een feest van het een of ander gevierd wordt.

Kort voor Trogir kom ik een "wereldreiziger" uit Barcelona tegen. Hij is al maanden onderweg. Als hij geen geld meer heeft, gaat hij gewoon ergens als kok werken en daarna gaat hij weer op pad.

Na 42 km. kom ik in Trogir aan en het is pas 14.00 uur. In het plaatselijke VVV-kantoor hebben ze een internetcafe, en daar maak ik even gebruik van.

Op 5 meter afstand van het water van de Adriatische Zee af zet ik mijn tent op. De rest van de middag ben ik in de stad.

Woensdag, 09-05-07 Trogir - Sibenik (Zablace) 83,92 km. totaal 1099.92 km.
Hoogte 486 m. totaal 7654 m.
Voor de route van vandaag ben ik van 8.00 - 14.00 uur onderweg. Niet dat de rit inspannend is, maar de kust is zo mooi dat ik verschillende keren stop om van het uitzicht te genieten en foto's van al dat moois te maken. Na elke bocht een nog mooier panorama. Prachtige baaien met glashelder water.

Juist als ik weer eens langs de kant van de weg sta, komt er een Duitse fietser naar me toe. We hebben elkaar het nodige te vertellen, bijv. hoe het traject is (veel verkeer? goed wegdek? enz.) waar we vandaan komen en waarheen we gaan. Hij komt uit tegengestelde richting. Terwijl we zo staan te praten, komt er een touringcar met senioren voorbij en plotseling zijn wij het middelpunt.

De camping van Zablace is officieel nog niet open, maar de voorbereidingen zijn in volle gang. Desondanks mag ik mijn tent opzetten en ik krijg voor vannacht de sleutel voor de WC.

Donderdag, 10-05-07 Sibenik - Zadar via nationaalpark Krka 112.86 km. totaal 1212.78 km.
Hoogte 683 m. totaal 8337 m.
Vroeg opgestaan, de sleutel zoals afgesproken in de brievenbus gedaan en gestart naar Krka, nationaal park. De weg stijgt behoorlijk.

Bij de ingang moet ik mijn fiets laten staan. Het gaat verder met een pendelbus. Een schitterend waterspel......... Dat nodigt uit om veel mooie plaatjes te maken. Ik blijf er wel enige uren voordat ik met de bus weer naar mijn fiets terug ga.

De reis gaat verder naar mijn doel van vandaag: Zadar. Ik kom te laat voor de pont naar Mali-Lošinj , want die is vanmorgen vertrokken en vaart maar één keer in de week. Ik moet mijn reisplan veranderen, je moet wel flexibel zijn. Ik bekijk de kaart en besluit over het schiereiland Pag te gaan. Daar heb ik geen pont voor nodig.... dus morgen naar Pag!

Vrijdag, 11-05-07 Zadar - Šimuni (schiereiland Pag) 72.58 km. totaal 1285.36
Hoogte 577 m. totaal 8914 m.
Eerst ga ik de binnenstad van Zadar bekijken. Gisteren was het al zo laat geworden en ik had er geen zin meer in. Zoals alle stadjes en dorpjes aan de Dalmatische kust zijn er ook hier allemaal van die leuke smalle straatjes en steegjes, waar je zo gezellig kan slenteren. Winkeltjes genoeg om te shoppen. De straatjes zijn zo smal dat ik tegelijkertijd de linker- en de rechterkant kan zien. Er is hier natuurlijk ook een kathedraal.

Tot Ražanac moet ik over 3 kleine heuvelruggen. Dan rijd ik langs de kust van dit schiereiland. Zo'n schraal eiland heb ik nog nooit gezien, ook de eilandjes hiertegenover hebben helemaal geen vegetatie. Als de zon schijnt zien ze er wit tot lichtgeel uit. Het is een heel mooi contrast met de helder blauwe hemel.

In de stad Pag rijd ik over de brug naar het andere deel van het eiland. Ik moet nu hard in de pedalen. Hier ziet het er plotseling weer heel anders uit. Gras en bomen kleuren het landschap weer groen. Deze kant ligt beschut tegen de koude, droge winterse windvlagen uit het noorden, "bora" genaamd.

Het wordt weer tijd voor de was, maar hier op deze camping mag ik het niet zelf doen. Er is een wasserij. Ik krijg alles mooi schoon, droog en opgevouwen bij mijn tent aangereikt. Dat is pas service.

's Avonds is er in het restaurant zelfs live-muziek.

Zaterdag,12-05-07 Šimuni - Selce (Rijeka) 113.70 km. totaal 1399.06 km
Hoogte 1253 m. totaal 10167 m.
Ik moet het schiereiland Pag twee keer oversteken, en dat gaat niet zonder te klimmen, om weer op het vaste land te komen. Na een half uurtje wachten brengt de pont me daar en kan ik weer verder langs de 200 à 300 m. hoge kustweg, dat betekent weer zulke schitterende vergezichten.

In Senj houd ik een wat langere middagspauze dan anders. Ik wil de stad bezichtigen en ik moet nog inkopen doen voor morgen. Bij 30° en in dit landschap verbruik je veel vocht, en dat moet weer aangevuld worden. Ongeveer 4½ liter.

Ik slaap in Selce, een vakantieplaats. Als ik 's avonds na het eten in mijn tent terugkom, is er een fles water weg, gestolen. Dat zou (om het geld) niet erg zijn, maar morgen is het zondag en dan zijn de winkels dicht. Een gulle "tentbuurman" uit Wädenswil geeft mij er een, zodat ik zorgeloos op weg kan morgen.

Zondag, 13-05-07 Selce - Labin (Istrië) 111.43 km. totaal 1510.49 km.
Hoogte 1601 m. totaal 11768 m.
Ik rijd in noordelijke richting, naar de brug die het vaste land met het eiland Krk verbindt. Gemotoriseerd verkeer moet tol betalen, maar fietsers hebben geluk en kunnen zo naar de overkant.

Ik ga over de eilanden Krk en Ces om de baai van Rijeka te vermijden. Ik heb nl. gehoord dat het daar nogal druk is, terwijl er op Krk en Ces bijna geen mensen zijn. Ik geniet van de rust, maar ik moet er wel wat voor over hebben. Het is een inspannende etappe. Vooral Ces is erg rotsachtig. Het is "heuveltje op, heuveltje af". Ik zal vandaag het hoogte-record van de dag wel breken.

Er komt me een Duitse fietser tegemoet die geen water meer heeft, ik geef hem wat en hij besluit met mij terug te fietsen, want het wordt voor hem een beetje te inspannend. Onder het rijden vertelt hij mij dat hij vorig jaar een 3-voudige bypass-operatie heeft ondergaan, en dat hij zo hijgt, omdat hij een fervent roker was. Ik schrik een beetje en matig het tempo. Ik ben blij dat hij zijn leven zo radikaal veranderd heeft en ervan geniet, maar Noord-Duitsland (waar hij vandaan komt) zou een betere omgeving voor hem zijn, denk ik.

Om bij de camping in Rabac te komen, moet ik 3 km. naar beneden naar de zee. Door schade wijs geworden, vraag ik eerst of hij wel open is. Het is weer zo'n vakantieplaats met een paar hotels. Ik kom hier veel Zwitserse toeristen tegen en ik zie hier zelfs een bus met Zwitsers kenteken.

Maandag, 14-05-07 Labin - Pula 64.22 km. totaal 1574,71 km.
Hoogte 628 m. totaal 12396 m.
Ik moet natuurlijk eerst weer 300 m. klimmen om op de hoofdweg te komen. Tot Pula is het niet bijzonder veeleisend. De weg buigt zich van de kust af en ik rijd het binnenland in.

Om 12.00 uur ben ik er al en op de camping, ik haal de tassen van de fiets om vanmiddag met de fiets de stad in te gaan.

Pula is een stad van meer dan 3000 jaar oud en heeft veel beziens-waardigheden. Het amfitheater is het meest indrukwekkend. In Istrië is de Italiaanse invloed heel goed merkbaar. Veel dorpjes zijn tweetalig aangeschreven en veel mensen verstaan Italiaaans.

Dinsdag, 15-05-07 Pula - Umag 88.51 km. totaal 1663.22 km.
Hoogte 705 m. totaal 13101 m.
Het is bewolkt. De tent kan ik gelukkig nog droog inpakken, maar niet lang daarna begint het langzaam te regenen. Eerst een paar druppels, maar dan moet ik toch voor het eerst deze reis mijn poncho tevoorschijn halen. Het ziet er naar uit dat het blijft regenen, maar toch is het niet slecht; er staat bijna geen wind.

Na 4 uur fietsen in de regen is alleen mijn poncho nat, en eronder komt nog veel frisse lucht, zodat ik niet bij de eerste de beste klimpartij meteen nat bezweet ben. Kort voor Porec regent het niet meer en de zon schijnt als ik de stad inrijd. Allereerst bezoek ik een internetcafe, ik ben benieuwd. Dan naar het centrum om te eten en de stad te bekijken. Daarna vervolg ik mijn reis in noordelijke richting. Als ik in Umag aankom ben ik toch nog nat, maar niet van de regen.

's Avonds in het campingrestaurant ontmoet ik een echtpaar uit Boswil, dat is +/- 7 km. van Bremgarten. De laatste 10 jaar van mijn arbeidsverleden ben ik dagelijks langs hun huis gefietst op weg naar mijn werk. Wat een toeval!! We hebben veel over onze hobby, het fietsen, te praten.

Woensdag, 16-05-07 Umag - Monfalcone (Italië) 92.45 km. totaal 1755.67 km.
Hoogte 635 m. totaal 13736 m.
Nog 20 km. en ik verlaat Kroätië. Ik neem de meest westelijke grensovergang. De weg voert naar de kust via Izola en Koper. Als ik bijna bij Koper ben, gaat de weg over in een snelweg en is verboden voor fietsers. Bij een benzinestation moet de D-8. zijn. Eerst zie ik niet waar het is, maar een man voor het station wijst me de weg. "als U steeds de D-8 bordjes volgt, komt u vanzelf in Trieste" zegt hij. Dat doe ik en ik kom vlot door Slovenië en Trieste. Ik hoef maar twee keer te vragen hoe ik nu weer op de kustweg, de SS14, naar Monfalcone kom. Die straat is niet geplaveid en rotsig, ligt ongeveer 100 m. boven de zeespiegel en ik heb weer mooi zicht op het water met zijn vele baaien.

Bij de camping van Monfalcone "Maria Julia" kom ik in het lagune-gebied dat zich uitstrekt tot aan Venetië.

Noord-Italie en Zwitserland

Donderdag, 17-05-07 Monfalcone - Lido di Jesolo(Venetië) 107.51 km. totaal 1863.21
Hoogte 93 m. totaal 13829 m.
Vandaag begin ik aan de eerste vlakke etappe, maar het zijn wel meer dan 100 km. Ik ga vroeg op pad vandaag, want ik wil vandaag mijn was doen; dat is hard nodig na al dat transpireren op de Kroätische eilanden.

Venetië is gebouwd op 119 eilandjes, die liggen in de Laguna Veneta, die wordt beschermd door een smalle landtong. Er is daar een hele rij campings naast elkaar. Ik kies voor de "Jesolo International", een 4-sterren met alles erop en eraan. Alles wat een gast zich wenst en nog een beetje meer: wasmachine, gratis internet, fitnessruimte (laat ik over aan andere liefhebbers), groot zwembad, tennisvelden, supermarkt, restaurant, enz. Je kunt je hier best vermaken en 's nachts wordt de camping bewaakt door de "securitas".

Vrijdag, 18-05-07 rustdag in Venetië

Ik loop naar de bushalte. De eerste bus rijdt leeg voorbij, de tweede is overvol, maar de derde stopt waarachtig en heeft maar 3 kwartier vertraging.

Ik heb een heel slechte dag uitgekozen. Gisteren was het hemelvaartsdag en het ziet eruit of de Reconquista van de Habsburgers begonnen is. Het is me op de camping al opgevallen, dat er met uitzondering van een paar verdwaalde auto's met Italiaans kenteken de meeste een Oostenrijks nummerbord hebben.

In Punta Sabbioni stap ik op de Vaporetto (pont, niet voor auto's) totdat ik en in de buurt van het Piazza San Marco ben. Het is niet mijn liefhebberij om me in een mensenmassa te begeven, maar wat hier aan de hand is, slaat alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt.

Zeker, Venetië is een schitterende stad met zijn 156 "canale" met gondels, de vele markt-pleinen, smalle steegjes en de bezienswaardige gebouwen, maar na 3 uur in zo'n krioelende mensenmassa houd ik het voor gezien en neem de volgende boot.

De rest van de middag lig ik bij het zwembad.

Zaterdag, 19-05-07 Lido di Jesolo - Vicenza 113.57 km. totaal 1976.78 km.
Hoogte 130 m. totaal 13959 m.
Ik vervolg mijn weg via Treviso en Castelfranko. Daar las ik een lange rustpauze in om de stad te bekijken.

In de namiddag rijd ik via Cittadella, over de Brenta (deze rivier heeft de Laguna Veneta gevormd en ontspringt in het nationaalpark de Dolomieten) naar Vincenza.

Als ik bij de receptie ben om me in te schrijven, zie ik een echtpaar aankomen met volgeladen fietsen met aanhangers. De man is kok van beroep en daarom is het niet verwonderlijk dat de halve keuken meegenomen wordt. 's Avonds wisselen we ervaringen uit, want ook deze mensen zijn hartstochelijke fietsers. Vroeger maakten ze al veel tochten en nu de kinderen groot zijn, hebben ze tijd genoeg om weer met de fiets op pad te gaan.

Zondag, 20-05-07 Vicenza - Padenghe (Gardameer) 106.71 km. totaal 2083.49 km.
Hoogte 252 m. totaal 14211 m.
Betalen kun je op de camping meestal de avond van te voren, zodat je flexibel bent in het vertrekken. Meestal sta ik om 6.00 uur op. Ik heb een uur nodig om me te wassen, te ontbijten, de tent af te breken en alles op te laden.

Het is nu zondagmorgen en ik neem de SS11 waar erg weinig verkeer is. Daarom schiet ik ook lekker op, om 11.00 uur ben ik in Verona. Ik sta op de brug over de Adige (rivier komt van de Rechenpas en de Brenner) en kijk naar de mooie stad. Een man komt naast me staan en geeft me een korte geschiedenisles. In de tijd van Napoleon stonden de Fransen aan de linkerkant van de rivier en de Habsburgers stonden op de rechteroever.

Ik rijd verder de stad in naar het marktplein en geniet van mijn siësta met een kop koffie op een terras. Aan de overkant is een "tabacci" waar ook op zondag kaarten en postzegels te koop zijn, dus schrijf ik een paar kaarten. Naast het restaurant staat een brievenbus, zodat alles meteen voor elkaar is.

Ik rijd op een sukkeldrafje door de stad, wanneer een inwoner van de stad naast me komt fietsen. Hij wil mij Verona laten zien. Op de fiets rijden we langs veel bezienswaardigheden en hij vertelt waarom ze gebouwd werden en waarvoor ze nu nog dienst doen. Wij zijn alletwee blij elkaar ontmoet te hebben. Hij brengt me nog een stuk in de goede richting en dan nemen we afscheid.

Maandag, 21-05-07 Padenghe sul Garda - Como 147.12 km. totaal 2230.61 km.
Hoogte 884 m. totaal 15095 m.
Om 7.00 uur begint de rit, omdat ik vandaag tot Como wil komen. De vlakke stukken zijn voorbij en het landschap wordt weer echt heuvelachtig, maar des te interessanter.

Vanaf het Gardameer neem ik de landwegen, want ik denk dat er veel verkeer is op de doorgaande wegen, het is tenslotte maandagmorgen.

Na bijna 7 uur fietsen is het niet ver meer. Ik heb trek in een kop koffie. Ik vraag aan de waardin of zij weet waar er in Como een camping te vinden is. Op de bar staat een laptop. Ze zoekt op Google en kan mij precies vertellen waar de enige camping in Como is. Ik ben er niet ver vandaan. Het is in Como-zuid.

Dinsdag, 22-05-07 Como - Faido 109.91 km. totaal 2340.52 km.
Hoogte 1175 m. totaal 16270 m.
Vanaf de camping in Como-zuid moet ik over één kleine "hobbel" en ik ben in Zwitserland. Als ik hier omkijk, kan ik voor het laatst het Comomeer en de omliggende bergen zien liggen. Een mooie plaats om afscheid te nemen van Italië.

Een heerlijke afdaling brengt me naar Chiasso, de Zwitserse grens. Ik heb nog iets meer dan 600 Kuna (Kroätische munten) in mijn zak en wil ze aan de grens omwisselen. Er is echter geen bank die deze grote zaak wil aangaan en daarom neem ik een aandenken mee naar huis van een voor fietsers erg vermoeiend land, het is daarentegen wel één van de mooiste landen die ik ken.

In Bellinzona vraag ik bij het toeristen info- kantoor waar ik een camping kan vinden. Dicht bij Faido zet ik mijn tent op en gebruik de wasmachine voor de laatste keer op deze reis.

Woensdag, 23-05-07 Faido - Brunnen 98.09 km. totaal 2438.61 km.
Hoogte 1584 m. totaal 17854 m.
Vandaag staat de laatste horde op het programma, de Gotthard. Tot Airolo zijn het 20 km. en de eerste klim van 400 m. zit erop.

Na een cappuccino neem ik de Tremola te grazen. De Tremola is met kinderkopjes bestraat. Vroeger reed hier een postkoets met 6 à 8 paarden. Het is voor fietsers die iets bredere banden (700x35C) hebben goed te doen, maar er is ook nog een geasfalteerde weg, die beter is voor wielrenners.

Ik heb geluk, want de pas is pas 5 dagen open. Veel verkeer is er niet. Midden op de straat bloeien de paardenbloemen.

Bij de afdaling staat er een krachtige tegenwind. Dat is onder in het dal goed te merken. Ik ben benieuwd hoe de Axenstraße (de straat langs het Vierwoudstedenmeer) er nu uitziet. Een paar jaar geleden was het één grote bouwput en levensgevaarlijk voor fietsers. Ik rijd nú nog steeds gescheiden van het gemotoriseerde verkeer, aan de kant van het meer, maar vanaf de grens van kanton Schwyz is het uit met de pret. Ik moet op de provinciale weg rijden tussen al het andere verkeer. Er is geen vluchtstrook, alleen een rotswand die recht omhoog steekt. Dit riskeer ik niet en ga aan de linkerkant van de weg rijden, op een smal fietspad voor tegemoetkomende fietsers. Als er een komt stap ik wel af om hem voorbij te laten gaan.

In Brunnen zet ik mijn tent op voor de laatste nacht van deze reis.

Donderdag, 24-05-07 Brunnen - Bremgarten 58.39 km. totaal 2497 km.
Hoogte 384 m. totaal 18238 m.
Om 7.00 uur rijd ik uit Brunnen weg. Het is heerlijk om zo vroeg in de morgen langs het Vierwoudstedenmeer te fietsen. Ik stap verschillende keren af om van het uitzicht te genieten en dat met de camera vast te leggen. In Küssnacht zie ik een bakkerij met een terras, dat is precies wat ik zoek voor "das Znuni" (= het negenuurtje = ochtendpauze). Daar spreek ik met een jong stel, dat ook graag fietst. Ze hebben op Texel al kennisgemaakt met de Hollandse tegenwind.

Om 12.00 uur, precies één maand na vertrek ben ik weer thuis.

TOP

Homepage.